Dili maila iyang dagway, nabulhog ug nabulit sa bun-og. Wala siya magmaskara,
ug dili niya kaila ang mga vigilante nga nagbulhot
og itom nga huyohoy sa dakbayan samtang
misutoy ang ilang motorsiklo kadlit
sa kadalanan nga nagkalapok og pula.
Kon siya taga-diin, taghoy ra ang iyang tubag,
mihungaw gikan sa iyang pangag ug sa ngabil
nga nangudlot bantang sa singsing
sa kasal nga misalingsing sa kinumo
sa nagsukit-sukit. Ang iyang gitug-an
mao ra ang panaad sa mga manag-uyab
nga napatik sa panyo nga nagkalatik
sa sip-on ug luha. Ang iyang giyamyam
mao ra ang mga tam-is nga linya
sa kanta nga gihulmigas sa diwalwal
nga dila sa naghikog. Ang iyang gibutyag
mao ra ang kahilum sa usa ka puya
nga gipistahan sa mga ilaga
sa basurahan. Ang iyang giangkon
mao nga siya ra’y bugtong nagsayaw-sayaw duyog sa dinamita nga nagpitik sulod
sa atong dughan. Wala siya mangayo’g
pasaylo sa iyang pak-an nga pagpangahas
nunot sa usa ka tahas: ang pagpakay-ag
sa kahayag. Ang pagpauyog kalit
sa kalibutan aron mapulpog
ang kangitngit. Aron mawatas-watas
ug maugdaw ang atong kamingaw.
Wala siya’y apelyido. Siya tawga lang kuno
sa ngalan nga Kupido.
No comments:
Post a Comment