(hubad sa balak ni Linh Dinh)
Gadumot ko pag-angkon ini, igsoon, apan naa’y mga higayon
Dihang gakaon ko og piniritong manok
Dihang wa ko’y laing gihunahuna kon di pagkao'g piniritong manok,
Dihang hingpit kong nalimot kabahin sa banay, dungog ug nasod,
Mga nagkalain-laing dugoon nga utang nga bayranan nimo nako,
Ang akong kanhi mga kauwaw ug umaabot nga salaod--
Tanan, sa lakbit, gawas sa kagumkom nga panit sa akong
piniritong manok.
Apan dili ko yawan-on sa kinatibuk-an, naa’y mga higayon
Nga magdumili ko pagtilap ug pagtulon sa bisan unsa
Nga dili kasagaran matilawan sa katawhan.
(Nga, kon imong hunahunaon, sa bug-os wala gyod.)
Ug wa’y duda mao na nganong ang mansanas mao’y
hinungdan sa kagubot,
Ug ang karne nagdala og kaulaw,
Ug matag hangak sa hangin mao
Ang magpahuot sa baga og pulbora sa pusil ug aso.
No comments:
Post a Comment