Pananglitan, si Prometheus
Mao’y santos sa mga kawatan.
Kon mao, maghupot ko’g usa ka pungpong
Nga kandila ug mangiyupo nga dili unta maposasan
ang mga pak-an: mga bantogang balhiboon og kamot
Sa Pasil, Ermita, Villagonzalo, Lorega, Hipodromo.
Kay ang kidlap sa ilang pulso—makakawhat bisan
Sa tipasi sa mga aligato— lagmit mao ra’y
Makasakmit sa langgam nga nagkalayo
Sa matag huyop sa panghupaw sa kahinam
Ug taghoy sa kamingaw. O, Siloy!
Silaw kaayo ang anino sa iyang paglupad ug
Pagtugpa sa kawayanan taliwala sa lapad nga
Wanang sulod sa alimpatakan—tin-aw,
Wala’y kalainan sa alisngaw sa Antartika, bulok-puti
Ang pagkahanaw: buwa sa kalimotaw nga hagbay rang
Gatutok sa pulang letra sa kalendaryo—petsa onse
Sa Septembre—nga lagmit mao’y adlawng natawhan
Sa tanang mga kirawan nga naglabni bisan sa kalag
Sa kabukiran nga nangaugdaw, tin-aw ang aso
Ug wala’y kalainan sa mga abo nga nanugdon
Sa mga dahon sa kakahoyan alirong
Sa Auschwitz-Birkenau, Hiroshima, Nagasaki…
Way utlanan ang tungol, padayon ang kahangol.
Sus, kon ang siloy magpabiling dili madakpan
Sa akong mata—O, Prometheus!—
Simbako gyod kon pasagdan niya nga masubli nako
Ang gidangatan sa mangtas mokilaw nga T-Rex.
Magbukal unta kanunay akong laway, magpanilap
Sa panghinaot uyamot nga makatilaw
Puhon og barbekyung Phoenix.
No comments:
Post a Comment