Bulahan ang Hanap og Tinan-awan

Naandan sa dila, nakutlo sa pagpiko
Sa duha ka tuhod. Unsa pa’y laing pamaagi
sa pangiyupo nga tukma sa tanan? Diha ra ba lahos
sa lakwanan diin karon ang debotong tiguwang nagbaklay
nga nagluhod hangtod magbansiwag ang kubal
sa kasingkasing sa Ginoo?

Naa ra ba kana sa sulagma nga paglukso sa baying-baying
diha sa suwab sa balili nga nibaliko sama sa buko-buko
sa nangamuyo hangtod ang pughaw sa langit
moduhig sa lunhaw lakip sa bulok
sa tai sa baka? Naa ra ba na

sa nagsukarap nga agianan sa mga pako tabok
sa kisami sa simbahan diin ang pagkatagak sa kabulahan
wa’y kalainan sa gibug-aton sa iti sa salampati diha
sa kahoy nga ulo sa usa ka santo? Tingali,
masayran ra na sa pari:

iyang mata giuhaw samtang iyang giisa ang kupa,
dihang namatyagan ang atubangang lingkoranan diin
nagduka ang batan-on nga nagpatutoy sa iyang masuso.
Nagsugat among tinan-awan, tataw nga nangutana
kon wala ba’y laing nagpasiplat, nagpanilap
bantang sa iyang dughan.