pakigpuyo uban niya

(hubad sa Iningles nga balak ni Li-Young Lee)

1.

Gisakitan siya.
Ug buot niya nga maghunahuna ko nga
kini duna’y kalabotan sa mga sapa.

Nisulti siya.
Ang iyang tingog ligid
ug mga estasyon niini.

Ug ang wala niya isulti
nagmugna’g kasikas sa hangin diha sa kakahoyan.

Nilakaw siya.
Ang iyang agianan mga katuigan nga gipugas sa iyang luyo.

Natulog siya.
Ug ang iyang pagkatulog nahimong
sapa sa gitukod
nako nga balay sa kilid.

Busa, asang tampi sa sapa
Ako karon, nagmata kun nagdamgo?

Ingon siya, Palayo sa bintana. Higda.
Wala’y kangitngit diha sa gawas nga wala nag-una sulod nimo.
Sirhi ang purtahan. Ari higda.
Wala’y lawod diha sa gawas nga wala na diha sulod nimo.

Pagkapig-ot sa puloy-anan,
ang kinatibuk-ang kinabuhi sa iyang mga mata.

2.

Giabli niya iyang mga mata
ug nakakita ko.

Giihap niya ang mga langgam ug nakadungog ko
sa ngalan sa mga buwan ug mga adlaw.

Batang babaye, usa sa iyang ngalan
mao ang Kausaban. Ug ang panahon sa akong pagkabata
nilungtad tibuok gabii.

Gitawag og Kahayag, miginhawa siya, akong buhing bahin
sa matag daklit nga motumaw.

Gitawag og Kinabuhi, siya ang bunga sa pomegranate
nga gituhik og hurot sa mga langgam aron hingpit
mahimong tipik sa ilang paglupad.

Imo ba kong gihigugma? nangutana siya.
Gihigugma ko ikaw,

nitubag siya, ug ang kalibotan padayong nagsugod.