(kang Ester Tapia, sa iyang pagbalhin sa Germany)
Gikawhat tingali sa iring sungkaban,
lakip sa tinipigang inun-unan ug buwad-
pinikas, ang kasingkasing
sa among silingang byuda nga patuya’g
pamalikas bisa’g sayo sa buntag. Tingali,
tibuok gabii siyang galimbag-limbag,
natun-ogan sa inagulo’g inalisngaw
sa iyang kamingaw.
Gisakdapan sa hangin ang mansanitas
sa among tugkaran, ug nagkamuritsing
ang tingog sa mga ligoy nga tagbaw’g
tyabaw dihang ang ilang tabanog
gilamoy sa huyohoy.
Duna ba’y uwak nga nagsakdap-sakdap
diha karon sa imong halayong lawak?
Maayo unta’g wala ka hutoya
samtang gipukaw ka sa katugnaw
ug giaghat sa nagabhiang hangin
sa pagtambo sa bintanang bantang
sa kawanangan ug sa kahaw-ang
sa mabdos nga buwan (gilumsan sa
gilay-on sa gabalud nga panganod)
nga kanhi kanunay mong gidamgong
usa ka sakayan, naglutaw tadlas sa kaadlawon,
lahos sa mga sapa-sapa sa Kanlaon diin
gipanamkon sa bulkan ang imong
mga pulong ug ang putol sa imong pusod
gilubong, didto diin nagsugod ang imong
tingog. Diin ang imong singot ug sip-on
nitubod sa taman nimong higop og utan-
bisaya, diin nahilos ang imong ngabil
dihang gadimdim sa ginamos ug dayok
nga namuwak og siling kulikot.
Diha karon, hinaut padayon nimong
matilawan ug sa gihapon masuta
bisan humana ang orasyon: ang halok
ug hunghong sa tiki ngadto sa yuta.
No comments:
Post a Comment