Hilantan ka sa tantong handom.
Mokalit pagpamilok ang adlaw
bisan sa udtong tutok, modayo’g dag-om.
Pagkabugnaw sa hinagawhaw
sa nagkayuring awit gikan
sa sip-onon mong kabuntagon:
Uwan-init, pista sa langit…
Modayo’g huot ang imong tutonlan.
Hugot kang mopiyong, ug dayon
imong pit-an sa unlan ang imong
dunggan kay sa maka-usa pa
alingisig ug igang ang natun-ogan
nga tingog sa imong lolo: Ayaw
og saba. Paminawa ang uwan,
piyong lang… Karon, ikaw kanunay
mapugwat, kidhatan sa bombilyang
awop, lama ang kahayag, nga gatukaw
uban sa alimungaw mong nagdagaang
kay nasunog ang bungot sa ginoo
ug ang agiw mipadag-om sa panganod
samtang ang imong lolo
galuhod, naghubo ug nangadyi
nga mobunok ang uwan; ang iyang mata
tataw ug hait, gaaninaw sa liti
samtang ikaw misayaw’g mikanta:
uwan-init pista sa langit…
Kaniadto, ang imong pagkatulog busog
og mga aninipot lagbas sa ngilit
sa kaadlawon. Apan karon,
ang kahinanok usa ka kombera sa urom,
ug ikaw kalit lang mokurog kon gakson.
Hilantan ka sa tantong handom.
No comments:
Post a Comment