6/02/2008

Tulo ka Tipak Sa Sugilanon Alang Sa Duha Nako Ka Mga Anak Nga Lutaw Na’g Dila Sa Sinultiang Langyaw

Alingasa sa Pagkalisa

Hapit ko naamang, natuk-an
sa tingog sa akong hutoy
nunot sa akong pagkakiatan

niadtong kuwang pa ko’g kabuot.
Dad-on dayon ko ni Mama sutoy
didto sa Tabunok, ipahilot

ni Noy Tiago. Ug bisan pa'g magtakiang
wa’y puas na pod unya ang huyuhoy
sa akong tawag nga tulimbang

diha sa dughan sa akong mga abay
nga libod-suroy layat sa kalaay.

Kamig sa Kabukogan

Syagit og syatong. Gukod sa tabanog.
Tubig-tubig. Bato-lata. Tago-tago.
Nagkatibulaag na ming tanan.

Tua na sa Carreta si Bobong.
Tua na sa Munti si Edmon.
Wala na igdungog si Tawing.

Ug kami ni Jon, nia
Stateside na. Apan, matay pa,
di na ko mousab og tawag
sa iyang cell phone kay takigan ko
maminaw sa lit-ad sa iyang linitokan
(I dunno, whatchamacall it, man...)
lisod nang kab-oton sama sa kayab
sa bandera sa mga Amerkano
didto sa buwan.

Alibwag sa Abo

Kon ang dila—simbako lang!--
mao’y madalin-as ug mapiang

ang kalabera ni Noy Tiago
lagmit igo rang magwara-wara
sa kalisang, mosutoy'g tago.


No comments: